Karagatan

Ikaw ang dagat

na minsa'y pumalaot

sa aking pampang

dala-dala ang iyong mga alon

at ang dampi ng iyong habagat

inangkin mo ang aking isla

tulad ng isang dayuhang

nanakop ng isang bansa

nag-iwan ka ng marka

sa bawat pinto

at nagtayo ng bandila

sa itaas ng mga kubo

upang ipakita sa lahat

na ako'y pag-aari mo

ngunit di ka humingi ng permiso

ni hindi mo tinanong

kung ito ba'y pinahihintulutan ko

basta mo na lang ako

tinangay sa iyong mga alon

ng may pagtatangi

at pag-iingat

hindi ako marunong lumangoy

ngunit tinuruan mo akong

sisirin ang kailaliman ng iyong mga pangarap

At doon ko unti unting nakilala ang bawat butil ng alon mo

nagpakalunod ako

sa pag aakalang ang tubig at ako ay iisa

at may paghahandang di na muling bumalik sa aking isla

Nakalimutan kong

malawak pala ang karagatan

Ako'y isa lang sa mga islang

dinala sa'yo ng kapalaran

katulad ng isang dayuhan

na tapos na sa kanyang pananakop

ibinalik mo ako sa aking pampang

nang walang iniwang salita o pangako